Wat schreef de pers over SCHREEUW ?

• VPRO 25 Apr 2024 Thomas bij De Avonden

  Vanavond aandacht voor SCHREEUW, een voorstelling over aandacht vragen, krijgen en geven. We bezoeken een try out en praten met regisseur Thomas Schoots. Door Botte Jellema. Luister terug (vanaf 18:55).

• Haarlems Dagblad 25 Apr 2024 ‘Theater is gevaarlijk’

  ‘THEATER IS GEVAARLIJK’

  door Sonja de Jong

  Ze staat op het punt om naar de generale repetitie af te reizen en is zenuwachtig. “Maar dat ben ik ook als ik naar een stuk ga dat niet van mezelf is. Theater is zo gevaarlijk.” Hannah van Wieringen (Haarlem, 1982) schreef de tekst voor SCHREEUW, een theaterdrieluik dat vandaag in Den Haag in première gaat. Een stuk over aandacht vragen, krijgen en geven.

  “Ik kende theatergroep Firma MES al, want ze vroegen me al eerder een tekst voor ze te schrijven. Ik hou van hun stijl: open en elegant. Maar bij hun vorige productie had ik geen tijd, omdat ik toen aan mijn literaire debuut werkte (De kermis van Gravezuid, red.) Het thema lag al vast: de immense behoefte aan aandacht die de meeste mensen heden ten dage lijkt te beheersen. “Een boeiend onderwerp dat je dwingt om je af te vragen waar jij zelf naar op zoek bent.”

  Van Wieringen houdt van de afwisseling tussen het schrijven van theaterteksten en eigen literair werk. “Het zijn twee totaal verschillende zaken. Een boek kun je heel lang bij je houden, dat is helemaal van jezelf. Terwijl je bij toneel al snel naar buiten treedt en met de regisseur en de spelers in gesprek bent. SCHREEUW was van meet af aan een gezamenlijk project, iets waar we met elkaar als collectief aan gewerkt hebben. Het is niet voor de volle honderd procent een tekstvoorstelling, we wilden het onderwerp van verschillende kanten benaderen. Er zit ook een flink deel ‘woordeloze taal’ in.” Mime dus? “Mmm, zo zou je het kunnen benoemen, maar ook bewegingstheater, improvisatie, muziektheater. Juist die verscheidenheid maakt het tot een caleidoscopische avond.”

  Drie prominenten in de kleedkamer in de laatste minuten voor hun televisie-optreden, dat was al gauw het uitgangspunt. “Dat biedt mooie theatrale mogelijkheden, ik hoorde daar al gauw stemmen bij. Een personage neemt afstand van de aandacht, een ander probeert hem in te zetten om de werkelijkheid aan te passen, de derde zoekt hoe hij in drie minuten iets van de waarheid kan overbrengen.”

  “Theater is méér dan de som van tekst, spel en decors. De schrijver Peter Buwalde heeft eens gezegd: een roman is een paard van Troje en dat geldt eigenlijk ook voor een toneelstuk. Als toeschouwer weet je nooit wat je binnenhaalt. Gelukkig maar, want juist dat maakt het zo spannend. Daardoor kan er iets van waarde ontstaan, iets dat niemand voorzag. Dat bedoel ik als ik zeg: theater is zo gevaarlijk.”

  

• ThePostOnline 25 Apr 2024 Gratis borsten bij je theatervoorstelling

  GRATIS BORSTEN BIJ JE THEATERVOORSTELLING

  door Ingelise de Vries

  Firma MES promoot nieuwe show SCHREEUW

  Begin vorig jaar kwam Orkater met Breaking the News, een toneelstuk gebaseerd op de dagelijkse actualiteitenshow Pauw & Witteman. Firma MES gaat een stapje verder, en maakt een toneelstuk over aandacht. SCHREEUW draait vanaf vanavond in theaters in Den Haag, Haarlem en Amsterdam. Om aandacht te genereren, maakten ze het bovenstaande briljante filmpje. Gratis borsten bij je toegangskaartje.

  Bezoekers van de theatervoorstelling kunnen de borsten voorstelling in de reacties recenseren. Het filmpje belooft in ieder geval veel goeds.

   

  @1WATERLINIE: Interessant en geserreerd filmpje met geniale gebruikmaking van multi-channel kanaal. Chapeau, damens :-)

• gay.nl 06 Jan 2013 SCHREEUW – alles voor aandacht

  SCHREEUW – ALLES VOOR AANDACHT

  door Kristiaan Schimmel

  Na EB, ROES, VOLG en STEL brengt Firma MES zijn vijfde voorstelling: SCHREEUW. De show is onderverdeeld in drie delen over aandacht vragen, krijgen en geven.

  Firma MES is een jong Haagse theatergezelschap bestaande uit Daan van Dijsseldonk, Roos Eijmers, Lindertje Mans en Thomas Schoots. Eerder maakten ze onder andere de succesvoorstelling VOLG, gebaseerd op sms’jes uit een gevonden telefoon.

  We zien in het eerste deel een actrice, een politicus en een columniste in de laatste minuten voor hun optreden in een ‘De Wereld Draait Door’-achtige show. De politicus moet door het stof omdat hij een persoonlijke fout heeft gemaakt, de columniste komt over haar nieuwe boek vertellen maar is eigenlijk door de redactie uitgenodigd om in debat te gaan met de politicus en de actrice komt ogenschijnlijk alleen maar over haar carrière vertellen (er gaat binnenkort een film met haar in de hoofdrol in première op het filmfestival van Berlijn). De personages doen denken aan Carice van Houten, Aaf Brandt Corstius en Jack de Vries.

  In het tweede deel wordt het wapen der woorden afgeschud. De uitzending van de talkshow wordt op een absurdistische wijze uitgebeeld waarbij de televisiewetten worden bespot. Je vraagt je af of het leuk is waar je naar zit te kijken maar kijken blijf je. En dat was volgens de makers precies het doel: ze houden je aandacht vast.

  In het derde en laatste deel hebben de acteurs zich vrijgeworsteld en doen ze wat ze zelf de moeite waard vinden om aandacht te geven. Eentje houdt een betoog over de Damschreeuwer (‘wat als iemand een arm om hem had heen geslagen?’), een ander houdt een (hilarische) powerpointpresentatie over redenen waarom je iemand anders uiteindelijk toch niet hebt geholpen en de laatste overwint z’n angsten door een lied te zingen. Het slot is onderhoudend, scherp en bij vlagen ontroerend en hilarisch en sluit de voorstelling daarom uitstekend af.

  SCHREEUW is een voorstelling over aandacht. Aandacht kun je op veel verschillende manieren ‘aandacht geven’. De vorm waar Firma MES voor gekozen heeft is interessant en zorgt ervoor dat je tot lang na de show nog over de voorstelling én het onderwerp zult nadenken. SCHREEUW is geschreven door Hannah van Wieringen, bekend van haar toneelteksten voor Toneelgroep Oostpool: Er moet licht zijn (2010), Thuis ben je nooit alleen (2010) en (in) Koud Water (2012).

• Den Haag Centraal 06 Apr 2013 Iemand met een hellokitty-sleutelhanger

  IEMAND MET EEN HELLOKITTY-SLEUTELHANGER

  door Eric Korsten

  ‘Wat ik erover zeggen wil is dit’, oefent de hoog in de keel binnenkomende beroepspoliticus hardop in verschillende toonaarden. Hij is blij dat hij in een veelbekeken talkshow in catchy soundbites zíjn kant van het verhaal mag vertellen, als was hij een gladiator die in een arena weerwerk zoekt. De klaarblijkelijk zojuist in opspraak geraakte partijbons vecht voor zijn politieke leven: ‘Wat voor mij vooropstaat is de integriteit van de partij’. Een actrice die nog niet zo lang geleden glorieerde als Jeanne d’Arc zegt in dezelfde talkshow en public haar glanzende carriere vaarwel teneinde ‘voortdurend naar buiten te kijken’, maar mist daarbij de vaste zekerheid van een loepzuiver ‘op haar’ uitgeschreven script. Ze wil afscheid nemen van de aandacht, maar heeft daarbij aandacht nodig. En een columniste met boekpretenties annex zure opiniemaakster schuift bij dit tweetal aan voor de broodnodige maar vileine duiding van wat die avond aan de tafel in de studio dan ook ter sprake komt: ‘Het middel id het doel geworden, dat vat de tijdsgeest aardig samen.’ Snelkookpan: Het drietal zit bovenop elkaars lip, vijf korte minuten voordat de tv-show live gaat. En de spanning dus zienderogen oploopt.

  Geinspireerd door de ijzeren wetten die het suffe televisieamusement ons dwingend oplegt vraagt Firma MES in de voorstelling SCHREEUW aandacht voor … aandacht: aandacht vragen, krijgen en geven. Wat doet aandacht met u, mij, met ons, mensen, in de eeuw dat iedereen de aan het eidn van de sixties voorspelde vijftien minuten durende ‘fame’van ‘soepblikkenkunstenaar’ Andy Warhol regelrecht en probleemloos onder handbereik lijkt te hebben? Onderliggende vraag die de makers zich stellen is: Wat zou er gebeurd zijn als iemand zijn arm om de Damschreeuwer had geslagen.

  In het eerste deel zien we een in schurende teksten gehulde opzichtig tenenkrommende ontmoeting tussen het bovenbeschreven driemanschap, in wat de antichambre van een tv-studio moet voorstellen. De politicus blijkt verwikkeld in een buitenechtelijke affaire, de actrice zoekt de aandacht van de tv- camera voor de bekendmaking dat ze geen media-aandacht meer wenst en terugstapt uit de warmte van de spotlights die voortdurend haar ziel willen vangen. De lesbische columniste, die allengs de contouren aanneemt van Dominique van der Heyde, heeft weliswaar een minicollege ‘Augustinus’ gevolgd, maar lijkt desondanks het spoor bijster.

  De tekst van het eerste deel is van Hannah van Wieringen. Ze heeft diverse malen aangetoond vervreemende, rafelige teksten te kunnen schrijven. Desondanks blijft dit deel redelijk aan de oppervlakte, voornamelijk doordat, althans tijdens de première, wat al te opzichtig wordt gespeeld. De snode tekst krijgt daardoor niet aldoor de uitwerking die deze in potentie heeft. Het tweede deel bestaat uit een verrassende ‘hondenshow’, met de drie acteurs van MES in een dolkomische rol óp z’n hondjes’. Al blaffend, keffend en grommend ontaardt de scene in een aanzwellende straathondensymfonie – totdat een van de drie uit het publiek een banaan krijgt toegeworpen en die zonder handen te gebruiken oppeuzelt. Wellicht zijn we hier getuige van een parodie op een ranzige tv- show zoals Over de Rooie er ooit een was. In dit afvoerputje van de nationale tv-geschiedenis werden nietsvermoedende voorbijgangers in staat gesteld om duizend gulden te ‘winnen’ als ze in staat waren gebleken tot het vervullen van de gekste, doorgaans belachelijke en vaak uiterst vernederende opdrachten. In deel drie ten slotte – veruit het meest interessante – zijn er drie persoonlijke statements: een emotioneel en raak betoog over de Damschreeuwer, een songfestivalsong die oproept tot zelfontplooiing (‘break out’) en een hilarische powerpoint-presentatie.

  Voorstellingen van Firma MES zijn doorgaans onderhoudend, terwijl in een gecraqueleerd vernislaagje dat zich daaronder bevindt, vaak intelligent gemorreld wordt aan conventies. Ook in deze voorstelling is dat zo. Aandacht is een universeel thema: soms ontvangen we (onnodige) aandacht, dan weer schenken we (onnodige) aandacht, of vragen we (behoeftig) om aandacht. MES werkt de variaties op dit thema echter al te keurig uit, en helaas ontbreekt al te vaak een bite, een doorbijtertje is in geen velden of wegen te bekennen. En dat is te betreuren. Niettemin blijft er genoeg te verbazen en te lachen. Dat is MES sowieso toevertrouwd. Bovendien is er meer dan genoeg materiaal voorhanden om de voorstelling te kunnen laten ‘groeien’.

• CJP 25 Apr 2024 Haagse hoop

  HAAGSE HOOP

  door René van der Meer

  Net toen Den Haag een stad zonder goed theatergezelschap dreigde te worden, was daar Firma MES.

  Waarom vragen we aandacht? Wie krijgt het en van wie? Daarop wil de voorstelling SCHREEUW antwoord geven. Het publiek volgt drie bloedzenuwachtige televisiegasten, een uitzinnig publiek en drie uitgebluste kijkers. Origineel theater over de tijdgeest, zoals we dat de afgelopen jaren vaker zagen van Firma MES. Dit gezelschap van vier ambitieuze theatermakers opereert sinds 2009 vanuit Den Haag en de stad achter de duinen mag trots ze zijn.

  Tot 2009 was Annette Speelt de belangrijkste theatergroep in Den Haag. Het voormalige huisgezelschap van het Haagse Theater aan het Spui maakte er zeven jaar lang succesvolle voorstellingen. ‘Maar Annette Speelt besloot te stoppen en dat was onze kans’, zegt Thomas Schoots. Samen met Daan van Dijsseldonk, Roos Eijmers en Lindertje Mans vormt hij Firma MES.

  Cultureel gat
  De vier vrienden waren namelijk zo goed als klaar met hun opleiding aan Toneelacademie Maastricht. ‘Een overzichtelijke tijd’, herinnert Thomas zich. ‘Maastricht is een soort eiland dat bestond uit school, de kroeg en het studentenhuis waar we met z’n vieren woonden.’ Maar op den duur gaat een eiland toch vervelen. Met het wegvallen van Annette Speelt ontstond een cultureel gat, dat de vier wilden opvullen. Met de blik op het Haagse werden er creatieve plannen gemaakt. ‘Roos en ik komen uit Den Haag en weten hoe gemoedelijk de stad vaak is. Daarvan hebben we Daan en Lindertje ook kunnen overtuigen.’

  Theater in je studentenhuis
  De vier vrienden wisten wat ze aan elkaar hadden. Thomas: ‘We hebben elkaar als huisgenoten door en door leren kennen.’ Samenwonen werd hier samenwerken. ‘In Maastricht hebben we onze eerste voorstelling gemaakt. Over en ín ons studentenhuis. Het publiek kreeg een rondleiding door onze kamers.’

  Dichtbij de tijdsgeest
  Deze originele aanpak, in vorm en inhoud, nam het gezelschap mee naar Den Haag. De voorstelling STEL (2012) speelden Firma MES niet in het theater, maar in het spiksplinternieuwe gebouwencomplex New Babylon. In VOLG (2011-2012) volgde je Firma MES en hun leentelefoon, vol onbedoeld bewaard gebleven sms’jes van ene Anouk. ‘We willen de drempel naar het theater verlagen’, legt Thomas uit. ‘Als een verhaal dichtbij de tijdsgeest staat en zich afspeelt op een locatie die niet direct geassocieerd wordt met theater, bereiken we hopelijk een nieuw publiek.’

  Rondleiding in een bordeel
  Om die ambitie nog meer kracht bij te zetten, heeft het viertal Firma Mes EXTRA opgericht, waarmee het buiten de reguliere om voorstellingen uiteenlopende activiteiten organiseert. Zo was er onlangs een kledingruil in Theater aan het Spui en vorig jaar gaf het viertal theatrale rondleidingen in een bordeel.

  Dromen
  De aanpak van Firma MES slaat aan. Thomas, Roos, Daan en Lindertje zijn inmiddels het huisgezelschap van Theater aan het Spui en vorig jaar werd bekend dat ze gaan samenwerken met het Nationale Toneel. ‘Toen we vier jaar geleden begonnen, konden we hier alleen van dromen. Maar we zijn al snel keihard aan de slag gegaan door naar Den Haag te verhuizen en hier jaarlijks een voorstelling te maken.’

  Tot en met 2016
  De beloning is er naar. Zo heeft de adviescommissie van gemeente Den Haag groen licht gegeven voor de meerjarenplannen van Firma MES en zijn wij in elk geval tot en met 2016 verzekerend van eigentijds theater uit Den Haag. Hun meest recente voorstelling SCHREEUW gaat 31 mei in première in, hoe kan het anders, Theater aan het Spui.

• Marie Claire 06 Jan 2013 BUZZagenda

  Stel je voor: je bent te gast in een goed bekeken televisieshow en derhalve bloedzenuwachtig vlak voor je op moet. Thuis zullen versufte kijker met chips op schoot je televisiedebuut aanschouwen. Doodeng! Werkelijk. Toneelvoorstelling SCHREEUW gespeeld door theatergezelschap Firma MES, neemt je mee in een geestige en provocerende voorstelling.

  

• AD Haagsche Courant 25 Apr 2024 Firma MES over wetten van de tv

  FIRMA MES OVER WETTEN VAN DE TV

  Het jonge Haagse theatergezelschap Firma MES heeft patent op kernachtige titels van stukken. Eerder speelden ze bijvoorbeeld EB, VOLG en STEL. En nu komt SCHREEUW eraan, geschreven door Hannah van Wieringen (1982).

  Het stuk is een drieluik dat gaat over aandacht vragen, krijgen en geven. Het publiek krijgt een actrice, een politicus en een columniste te zien in de laatste minuten voor hun optreden in een tv-show. De rollen worden vertolkt door Daan van Dijsseldonk, Roos Eijmers en Lindertje Mans.

  MES belooft ‘een reeks even ongrijpbare als komische en fascinerende performances’. Een van de lagen in de voorstelling vormt de analyse van de wetten van televisie.

  De opvallendste onderneming van MES tot nu toe was een voorstelling in Club Mayfair aan de Elandstraat, het beroemdste bordeel van Den Haag. Met ingang van dit jaar ontvangt het gezelschap subsidie van de gemeente Den Haag. Behalve de drie acteurs van SCHREEUW maakt ook Thomas Schoots deel uit van MES.

  

• de Volkskrant 06 Oct 2013 SCHREEUW van Firma MES werkt niet

  SCHREEUW VAN FIRMA MES WERKT NIET

  door Vincent Kouters

  De jonge Haagse toneelgroep Firma MES maakt theater over het onderwerp aandacht. En dan in het bijzonder de aandachtsindustrie die televisie heet. Met zijn talkshows, gekke filmpjes en aanhoudende stroom van mensen met een mening. SCHREEUW heet de voorstelling toepasselijk. Er wordt inderdaad veel in geschreeuwd.

  SCHREEUW bestaat uit drie delen. In deel één spelen Daan van Dijsseldonk, Roos Eijmers en Lindertje Mans een politicus in opspraak, een ijdele actrice en een verwarde columniste. Gezamenlijk zitten ze te wachten in een kamertje. Het zijn de laatste minuten voor hun optreden in een talkshow. Nerveuze bikken naar elkaar. De politicus oefent op zijn mea culpa. Zijn buitenechtelijke relatie is in de media aan het licht gekomen. De actrice kan telkens niet uit haar woorden komen. Ze is immers actrice en kan enkel scripts oplezen. En de columniste is streng en lesbisch.

  Het zijn allemaal clichés, maar de spelers gebruiken ze effectief. Hun vette personages liggen een paar keer leuk met elkaar overhoop. Maar wat komen we te weten over de mechanismes van zo’n tv-programma? Of over de onstilbare behoefte aan aandacht van deze figuren? Nagenoeg niks.

  De tekst is geschreven door Hannah van Wieringen en blinkt uit in omtrekkende bewegingen. Van Wieringen noch de Firma MES zijn hier te betrappen op prikkelende inzichten. Regisseur Thomas Schoots doet wat hij kan en maakt er een aardige komedie van.

  In deel twee doet het drietal een paar halfgrappige ‘performances’ die YouTube-filmpjes moeten persifleren. We zien: gekke dansjes en dito stunts, iets met een banaan en drie indrukwekkende maar knap irritante imitaties van blaffende honden.

  Ten slotte houden de drie acteurs ieder een persoonlijk pleidooi voor ‘aandacht geven’. Ook nu is het vaagheid troef. Leuk is alleen de korte PowerPoint-presentatie waarin Lindertje Mans in taartdiagrammen en grafieken haar overwegingen weergeeft om mensen op straat wel of niet te helpen. Van Dijsseldonk zingt een matig poplied en Eijmers vertelt over haar pragmatisme. ‘Als iets in de praktijk werkt, dan is het goed.’

  SCHREEUW werkt niet. Het is een verzameling aanzetten tot iets wat mogelijk interessant theater had kunnen opleveren. Maar waarom hebben zoveel mensen zo’n schreeuwende behoefte aan aandacht? Firma MES krijgt er de vinger niet achter.

• Theaterkrant 25 Apr 2024 Te weinig wereld achter de #clichés

  TE WEINIG WERELD ACHTER DE #CLICHÉS

  door Robbert van Heuven

  Het gaat dus over #aandacht. Dat vertelt het videoscherm ons bij aanvang van de voorstelling SCHREEUW van het jonge Haagse gezelschap Firma MES. Met een hippe #hashtag. Want wie #aandacht wil voor zijn #onderwerp, gooit daar zo’n kekke #hashtag voor. Of je nou iets zinnigs te zeggen hebt over dat #onderwerp doet er minder toe.

  Precies dat fenomeen – aandacht willen terwijl je niets zinnigs hebt te melden – lijkt het onderwerp van SCHREEUW. En het omgekeerde: dat je wel iets zinnigs hebt te zeggen, maar dat voor je houdt omdat je bang bent dan de aandacht te verliezen. Over dat laatste schreef schrijfster Hannah van Wieringen een toneeltekst voor de Firma MES. Het is een van de drie delen (of #pogingen), waaruit de voorstelling bestaat.

  Het eerste deel speelt zich af in een Pauw & Witteman-aandoende setting. Een actrice, een politicus in de nesten en een über-genuanceerde columniste bereiden zich voor op hun televisieoptreden. Maar allemaal hebben ze een nogal problematische relatie met de aandacht die ze gaan krijgen. De actrice wil de aandacht om te vertellen dat ze geen aandacht meer wil en stopt met spelen. De politicus wil de aandacht om de aandacht af te leiden van een seksschandaal. De columniste wil de aandacht voor een boek dat door zijn genuanceerdheid nooit in drie minuten over het voetlicht kan worden gebracht. En allen zijn ze in eerste instantie niet van plan om te zeggen wat ze echt willen zeggen.

  Het is een echte Van Wieringen-tekst geworden. Licht vervreemdend, gekunsteld en vooral gericht op de dingen die de personages níet of tussen de regels door zeggen. Maar op de een of andere manier past de speelstijl van de drie spelers niet bij de tekst van Van Wieringen, als een verkeerd dekseltje op een potje. Daan van Dijsseldonk, Lindertje Mans en Roos Eijmers spelen te vlot en te veel op de grap. Zo blazen ze over de nuances, over de subtiele taalconstructies heen waardoor ze wel een heel geestige scène spelen, maar de trieste wereld daarachter vergeten te laten zien. Eigenlijk is dat een probleem dat zich door de hele voorstelling voordoet: de frisse jonge hondenenergie wordt te weinig gericht ingezet .

  Misschien komt dat omdat de makers niet uit hun eigen comfort zone durven te stappen. Halverwege de voorstelling beginnen de acteurs woest te blaffen en te keffen en dat houden ze verwarrend lang vol. Tot er een teller afgaat en ze als gekken een toegeworpen banaan van de vloer eten of een komkommer wegkauwen. Dan wordt duidelijk dat het hier om quizkandidaten gaat die zich enkel en alleen voor de aandacht door de televisiemakers laten ontmenselijken. Het is een mooi gevonden scène, maar de makers gooien die vondst veel te snel weg, laten niet de ultieme consequentie van de vernederingen zien, zodat het pijn gaat doen. Het blijft vooral leuk.

  Firma MES bestaat uit drie sympathieke acteurs die voluit gaan in voorstellingen die geëngageerd willen zijn. Maar dan zullen ze de veilige lach moeten loslaten en het gevaar durven opzoeken. Je vraagt niet voor niets Hannah van Wieringen om voor je te schrijven.

• Esta 06 Jan 2013 Televisie op de planken

  TELEVISIE OP DE PLANKEN

  Ken je Firma MES al? Ons advies: ga snel kennismaken met dit jonge, veelbelovende gezelschap. Geestig, oorspronkelijk en provocerend zijn slechts een paar typeringen die op hun voorstelling van toepassing zijn.

  Nu te zien: SCHREEUW. Met drie bloedzenuwachtige tv-gasten (5 minuten voor hun optreden), een uitzinnig publiek in de studio en drie uitgebluste kijkers op de bank. SCHREEUW is een even pijnlijke als herkenbare televisie-avond, die draait om aandacht vragen, geven en krijgen.

  

Bekijk meer over SCHREEUW